felietony
przepisy kulinarne
recenzje

W sezonie moja mama często przygotowuje to danie. Nazywamy je „leczo warzywne”, chociaż jeśli trzymać się definicji to potrawa ta z leczo zawiera tylko paprykę, cebulę i pomidory, chyba że robimy wersję z mięsem (kiełbasą albo boczkiem). Uważam jednak, że znacznie lepiej niż definicji należy trzymać się dobrego smaku, więc każdy może nazwać sobie to danie jak chce.

Przygotowanie jest proste. Jedyna sztuka to nie rozgotować warzyw. Idealne leczo to miękkie, ale skrzypiące jeszcze podczas jedzenia, chrupkie kostki cukini (obowiązkowo ze skórką!), miękkie, gąbczaste i soczyste kostki bakłażana, gdzieś obok paski papryki (za każdym razem może być inna – czerwona, zielona, żółta, albo jeśli wolicie, wszystkie kolory naraz), również chrupkie (tak, by nie odchodziła od nich skórka). W tle bardzo mięciutka, niewyczuwalna cebula i czosnek. Wszystko oblepione sosem. Lekkie, pyszne. Na dni chłodne i upał. Na upał w wersji letniej lub schłodzonej.

Składniki dla 6-8 osób:

– 1 cukinia
– 1 bakłażan
– 1 czerwona papryka
– 2 pomidory
– 2 cebule
– 3-4 ząbki czosnku
– 3-4 łyżeczki koncentratu pomidorowego
– łyżka masła
– 2 łyżki oleju
– około 1 szkl. gorącej wody
– sól
– pieprz

Cukinię i bakłażana kroimy w dość dużą kostkę. Paprykę w paski, cebulę w piórka, czosnek w plasterki. Na patelnię wrzucamy masło i olej. Najpierw dodajemy cebulę, po chwili czosnek. Mieszamy i czekamy aż się zeszklą. Dodajemy cukinię i paprykę. Po kilku minutach bakłażana. Smażymy wszystkie warzywa razem około 3-4 minut i przekładamy do rondelka. Zalewamy szklanką (lub mniejszą ilością) gorącej, przegotowanej wody. Dodajemy pozbawione skórki i pokrojone w kostkę pomidory. Dusimy pod przykryciem do momentu aż warzywa będą wystarczająco miękkie, ale nie rozgotowane. Pod koniec przyprawiamy solą i świeżo zmielonym pieprzem. Podajemy z pieczywem, na przykład upieczonym przez nas w domu.